Augo mine kan ikkje sjå deg,
Henden mine kan ikkje nå deg.
Enda veit eg så visst du er.
Kvar dag eg vaknar, du er meg nær.
Følgjer etter meg kor eg går.
Tankan mine er du som rår.
Gjev meg varsel når vondt vil hende.
Er vegjen farleg, du ber meg vende.
I lange netter du gjev meg ord,
Om gløymde kjelder i heimejord.
Kven er du som trufast følgjer mitt far?
Kan du, så bed eg deg: Gje meg eit svar!
Er eg den du var?
